Musimy wziąć pod uwagę, że zazwyczaj adaptację przedszkolna rozpoczyna się w momencie, gdy dziecko przechodzi przez etap maksymalnego przywiązania do rodziców.
Decyzja o zapisaniu dziecka do przedszkola zazwyczaj poprzedzona jest szczegółową analizą oceny gotowości dziecka, doboru czasu oraz placówki.
Chociaż rozpoczęcie edukacji dziecka jest procesem naturalnym, prawda jest taka, że okres, w którym nasze dziecko przystosowuje się do przedszkola wiąże się ze stresem, nerwami i niepewnością, zarówno dla malucha, jak i jego rodziców.
Oto kilka wskazówek dla rodziców rozpoczynających adaptację przedszkolną swoich dzieci
- O przedszkolu mów pozytywnie, ale nie idealizuj go. Zwróć dziecku uwagę, że przedszkole to miejsce, gdzie będzie bawiło się z rówieśnikami, wykonywało interesujące zadania i pozna wiele ciekawych rzeczy.
- Opowiedz dziecku o miłych doświadczeniach z własnego dzieciństwa, kiedy sam chodziłeś do przedszkola.
- Pozwól dziecku uczestniczyć w wyborze ubrań do przedszkola.
- Razem przygotujcie przedszkolną wyprawkę, zgodnie z listą zapakujcie plecaczek i wszystkie potrzebne przybory.
- Nie zabraniaj dziecku spakowania do przedszkola ulubionej maskotki lub innej rzeczy np. kocyka, tetrowej pieluszki, nawet twojej apaszki – jej zapach będzie działał kojąco. Dzięki znajomym elementom, dziecko nie będzie czuło się osamotnione.
- Wyjdźcie do przedszkola w dobrej, pozytywnej atmosferze, która wzbudzi w dziecku pozytywne odczucia.
- Nie przedłużaj pożegnań, nie pokazuj smutku i przejęcia.
- Nie zabieraj dziecka do domu, gdy zacznie płakać. Kiedy to zrobisz, tym samym dasz mu do zrozumienia, że płaczem może wymusić na tobie oczekiwane zachowanie.
- Odprowadzając dziecko do przedszkola, zapewnij, że wrócisz mówić, np.: „Kacperku wrócę po ciebie po obiadku”. Wywiązuj się z danego słowa. Dziecku łatwiej będzie zrozumieć sytuację. Zaufanie jakie będzie miało do ciebie pozwoli mu łatwiej się z tobą rozstać.
- Odbieraj dziecko o stałych porach, nie spóźniaj się.
- Jeżeli jest to możliwe, nie przychodź po dziecko ostatni.
- Zadbaj o ubrania zamienne oraz wyprawkę jaka obowiązuje w danym przedszkolu. Ubieraj dziecko wygodnie, zgodnie z warunkami atmosferycznymi panującymi na zewnątrz.
- Pamiętaj, że płacz jest naturalną reakcją na rozstanie i często nie trwa tak długo jak nam się wydaje.
- Wzbudzaj w dziecku pozytywne odczucia i sam również bądź pozytywnie nastawiony.
- Nie poddawaj się po kilku gorszych dniach. Trudne emocje są naturalne z czasem sytuacja ulegnie poprawie.
- Zaufaj wychowawcom, są specjalistami, wiedzą co robią. Twojemu dziecku nie stanie się krzywda.
- Skup się na umiejętnościach, jakie twoje dziecko zdobędzie.
- Pamiętaj, że rozłąka prędzej czy później i tak nastąpi. Dziecko musi pójść do szkoły, a przedszkole jest świetnym miejscem do rozpoczęcia nowego etapu związanego z samodzielnością.
Czego robić nie wolno?
Dzieci o zachwianym poczuciu bezpieczeństwa znacznie gorzej radzą sobie z adaptacją.
- Nie strasz dziecka przedszkolem np.: „mnie nie słuchasz, ale zobaczysz pójdziesz do przedszkola i tam pani cię nauczy” itp. Jest to absolutnie niedopuszczalne.
- Nie spóźniaj się po dziecko do przedszkola. Maluch może pomyśleć, że został porzucony.
- Nie pospieszaj dziecka, nie krzycz na nie szykując się do przedszkola. Takie zachowanie wywoła negatywne odczucia.
- Nie pokazuj mu swoich obaw związanych z jego pobytem w placówce.
- Równie niekorzystne jest przyprowadzanie dziecka na ostatnią chwilę. Pośpiech, szybkie przebieranie, zdenerwowanie rodzica „bo nie zdążysz na śniadanie”, budzi w dziecku stres. Mało tego, powoduje, że ty sam przebierasz dziecku buty, ściągasz kurtkę itd. Gdzie jest w tym samodzielność dziecka, której nadal się uczy lub dopracowuje umiejętności?
Co może pomóc dziecku w adaptacji?
Znacznie lepiej z adaptacją radzą sobie dzieci, które:
- potrafią same pić ze szklanki lub kubeczka,
- posiadają umiejętność posługiwania się sztućcami,
- samodzielnie spożywają posiłki,
- potrafią same ubierać się i zmieniać obuwie,
- same korzystają z toalety, informują o potrzebach fizjologicznych,
- samodzielnie myją ręce i zęby.
Nabycie takich umiejętności podnosi samoocenę dziecka.
Nie martw się, jeżeli twoje dziecko nadal chodzi w pampersach, nie jest świadome własnego ciała. Jest to normalne. Każde dziecko przechodzi ten etap w swoim czasie. Nie możemy dzieci zamykać w sztywnych ramach.
Bywa też tak, że nowo nabyte umiejętności są przez dziecko zapominane i tak oto rodzic jest zaskoczony „nie rozumiem, przecież korzysta w domu z toalety…”.
Bez obaw, wszystko jest w porządku. Po prostu w nowym środowisku dziecko może się wstydzić, nie zgłosić potrzeby na czas, lub być na tyle pochłonięte zabawą, że zapomni o konieczności pójścia do toalety.
Zdjęcia: Pexels, Freepik